Tytuł: HU (z cyklu Opieczętowane)
Technika mieszana, płaskorzeźba, 1973
Andrzej Wełmiński

W pracy HU z cyklu Opieczętowane Andrzej Wełmiński ponownie konfrontuje widza z brutalnie zdeformowanym kobiecym ciałem, potraktowanym zarówno jako przedmiot biologiczny, jak i nośnik zbiorowej pamięci. Figura, niemal rzeźbiarska w swej fakturze, pozbawiona jest głowy i tożsamości, ale nie zmysłowości — erotyzm i okaleczenie współistnieją tu w napiętej, niepokojącej symbiozie.

Uwagę przyciąga krwawiąca rana na prawym boku — subtelny, lecz wyraźny cytat z ikonografii pasyjnej, z tradycyjnych przedstawień ran Chrystusa. Ten detal — pozornie marginalny — nadaje całości wymiar ofiarniczy. Ciało kobiety staje się figurą ofiary zbiorowej, wcieleniem cierpienia zapisanego w kulturze, historii i religii. Jednak w przeciwieństwie do mesjańskiego ciała, tu nie ma nadziei na zbawienie — jest tylko brutalność śladu.

Pieczęć z napisem „HU” wypalona na udzie przypomina oznakowania towarowe, weterynaryjne, obozowe. To stygmat, który odbiera człowieczeństwo, czyniąc ciało własnością systemu. Tak jak w pracy GAZ, tu także płótno staje się jednocześnie skórą i świadkiem — ranioną, nadpaloną, pękniętą powierzchnią, która nie zapomina.

Ciało staje się mapą — z zaznaczonymi punktami ciśnienia, bólu, upodlenia. Zarazem w tej zdeformowanej, obnażonej formie tkwi siła – przejmujące oskarżenie wypowiedziane językiem materii.

HU to nie tylko opowieść o przemocy wobec ciała. To refleksja nad jego sakralizacją i uprzedmiotowieniem, nad tym, jak historia, kultura i religia wycisnęły piętno na kobiecej fizyczności – i jak sztuka może te pieczęcie ujawnić, choćby przez ranę.