Andrzejek

Chłopiec (być może alter ego artysty) patrzy prosto na widza z wyrazem skupienia i lekkiego zawieszenia. Jego twarz emanuje melancholią, ale i koncentracją. Nad jego głową — zabawka przypominająca karuzelę, mechanizm czy też magiczną wróżbę (w rzeczywistości to mechaniczna zabawka choinkowa). Obok niej zawieszony dzwonek, który może sygnalizować początek albo koniec — w sensie teatralnym, rytualnym, emocjonalnym. Obraz ten zamyka cykl w delikatnym geście powrotu do dzieciństwa, gdzie codzienne przedmioty stają się nośnikami tajemnic i metafor.