Obraz łączy realistyczne, szkicowe przedstawienie postaci chłopca z bajkową, dekoracyjną sceną pełną motywów roślinnych i fantastycznych postaci. Jego kompozycja oraz technika wskazują na połączenie warstw czasowych – pamięci, nostalgii i iluzoryczności.

Centralną postacią jest chłopiec o nieco zamglonych rysach, jakby częściowo wymazany lub przenikający się z tłem. Może to symbolizować wspomnienie, utracony czas dzieciństwa lub postać, która funkcjonuje na pograniczu rzeczywistości i wyobraźni. Jego wyraz twarzy sugeruje melancholię, zamyślenie lub oderwanie od otaczającego go świata.

Tło obrazu przedstawia scenę pełną symboliki folklorystycznej i dekoracyjnej. Widać winorośl, którą oplatają czerwone kiście winogron, co może odnosić się do płodności, obfitości, ale też hedonizmu. Nad całością unosi się niemal groteskowa scena z gnomami lub krasnalami – te postacie mogą reprezentować fantazję, świat baśni, ale też figury ironiczne, kontrastujące z bardziej poważnym, realistycznym portretem chłopca.

Na tabliczce w tle znajduje się niemiecki napis:
„Hier können Familien Bowle brauen!”
co można przetłumaczyć jako: „Tutaj rodziny mogą warzyć poncz!”
Jest to nawiązanie do wspólnego biesiadowania, tradycji świętowania, ale w kontekście obrazu może mieć również ironiczny wydźwięk – radosna scena kontrastuje z bardziej powściągliwą, wręcz zamyśloną obecnością chłopca. Może to sugerować oderwanie się od beztroskiej przeszłości albo utratę tej niewinnej, rodzinnej atmosfery.

Artystycznie obraz zdaje się nawiązywać do kolażu lub techniki przenikania obrazów – chłopiec wydaje się widmem w świecie pełnym szczegółów i dekoracji. Może to sugerować obecność pamięci, ducha przeszłości lub konflikt między dzieciństwem a światem dorosłych.

Obraz jest pełen nostalgii i ambiwalencji – zestawia dzieciństwo z groteską, świat realny z iluzją. Może być interpretowany jako refleksja nad przeszłością, pamięcią lub poszukiwaniem tożsamości. Jest też pewna ironia w połączeniu baśniowej sceny biesiadnej z zamyśloną postacią chłopca – jakby nie pasował do tego świata albo patrzył na niego z dystansu, być może jako ktoś, kto już z niego wyrósł.